Week 8 en 9 in Sevilla

Pfff…. Zojuist een marathon gelopen. Vandaag is de goede week, Semana Santa, begonnen en dus de eerste processies in Sevilla. Mercedes vroeg me vanmiddag of ik met haar en haar vriend mee wou en dat heb ik gedaan. Eerst zijn we naar de belangrijkste kerk van onze wijk gegaan om twee paso’s, de constructies met daarop de beelden van Jezus (en Maria), te bekijken. Daarna gingen we naar een groot plein bij een kerk en man, wat was het daar druk! Mercedes en Selle stonden tegen de muur bij een kroeg, maar omdat daar een luifel was, was het nogal heet. Ik ben een paar stappen naar voren gegaan en stond toen echt klem tussen de mensen. Maar, gelukkig ben ik groter dan de meeste Spanjaarden en dus had ik een niet onaardig zicht op de kerk. Eerst kwamen er honderden nazareno’s, de boetelingen met die puntmutsen, uit de kerk. Sommigen liepen op blote voeten. Toen een groep kinderen die ook zo’n gewaad droegen en daarna de enorme paso met beelden en versieringen die heel langzaam naar buiten werd gedragen. Zo’n ding wordt gedragen door 30 tot 50 man, die op een kluitje onder de paso staan. Daarachter liep de fanfare die imponerende muziek speelde. Ondanks de drukte, heb ik het aardig goed kunnen zien. Ik werd alleen een beetje flauw van de jongen die, voor mijn neus, een pukkel op de rug van zijn vriendin uitdrukte. Daar kwam ik niet echt voor. Even later viel zij flauw voor mijn neus. Hierdoor moesten de mensen om mij heen allemaal wat verplaatsen en raakte ik nog meer in de verdrukking, waardoor ik bijna zelf van mijn stokje ging.
Toen het op dat plein afgelopen was, hebben wij snel een biertje gehaald. Alle mensen gingen een andere kant op om de processie, of een van de andere, op een andere plek te zien. Wij zijn ook een andere kant opgelopen om weer een glimp van een andere processie op te vangen en ondertussen heeft Mercedes me er alles over verteld. Ik moest wel lachen, omdat we soms moesten rennen. We zagen dan een fanfare en Mercedes wist steeds een sluiproute, waardoor we weer op tijd ergens anders waren, zodat we de paso voorbij konden zien komen.
Toen we het een en ander hadden gezien, zijn we een halfuurtje thuis geweest en mocht ik met hen mee-eten. Het was erg lollig, want Selle spreekt geen Engels, waardoor hij ons niet kon verstaan en ik kon hen niet altijd verstaan. Maar Selle vertelde mopjes die Mercedes voor mij vertaalde. En ik moet zeggen; die Selle heeft wel humor!
Na het eten zijn we naar een ander gedeelte van de stad gegaan, waar we weer een andere processie hebben gezien. Het was heel indrukwekkend allemaal; de paso’s met de beelden, de muziek, de duizenden mensen…. Ik vind het mooi dat ik dit heb mee mogen maken, maar ben nu bekaf.

Afgelopen week is Theodora hier geweest. Het was toen iets minder mooi weer dan nu (het is nu rond de 30 graden), maar een prima temperatuur om in een grote stad te zijn. Ik heb haar alle mooie plekken van Sevilla laten zien en we hebben ook twee keer in zo’n hop-on-hop-off bus gezeten; één keer ’s avonds en een keer overdag. Ik dacht altijd dat zo’n toeristische bus niets voor mij was, maar het was best leuk en handig. Zo zie je de stad eens vanuit een ander perspectief! Er werden ook al veel voorbereidingen getroffen voor de processies; Er zijn hekken geplaatst voor de looproutes, tribunes gebouwd, stàpels stoelen liggen klaar en in de tramrails zijn elektriciteitsdraden gestopt, waarna ze dichtgeplamuurd zijn.

Vrijdagmiddag is Theodora weer vertrokken en heb ik wat gewerkt. ’s Avonds ben ik met mijn huisgenootje Lara en haar medestudenten tapas gaan eten, omdat het haar laatste avond was. Ze heeft mazzel gehad, want haar talenschool heeft vrijdag de deuren gesloten, wegens een faillissement. Ik heb het te doen met de andere studenten, want iedereen heeft de lessen en de woning vooruitbetaald aan de school. Een Duits meisje van 23 heeft er jaren voor gespaard en zou hier tot eind juni blijven, maar moet nu waarschijnlijk eerder naar huis.

Later op de avond had ik afgesproken met Miquel Angel, mijn Spaanse homomaat. Lara zou opblijven, omdat ze om 5.00 uur met de taxi naar het vliegveld zou. Daarom is ze nog een uurtje met me meegegaan. We zijn weer naar die 80’s kroeg gegaan. Het was nu helaas behoorlijk wat drukker, waardoor we de dansvloer niet helemaal voor onszelf hadden. Een doorn in het oog voor Miquel en mij! En er was een dj, die net even minder leuke hits draaide. Lara ging rond een uur of 1 naar huis en Miquel en ik zijn een uurtje later ook afgetaaid.
De volgende dag nodigde hij mij uit om tapas te eten op een terras, samen met een vriendin van hem. Natuurlijk ben ik meegegaan en er sloten nog andere mensen bij ons aan. We zijn op verschillende terrasjes geweest en hebben overal wat gegeten en gedronken. In een caférestaurant hebben we grotere hoeveelheden tapas besteld en ik heb allerlei soorten vis geproefd, van gefrituurde vis tot visballetjes (i.p.v. gehaktballen). Het laatste terras was aan de rivier. Daar hebben we koffie gedronken en lekkere toetjes naar binnen gewerkt en daarna ben ik naar huis gegaan. Vlakbij huis is een kerk en ik ben weer eens naar binnengelopen. Ook daar stond een enorme paso en ik heb een stukje van de dienst meegemaakt. Het is zo apart hier, want de kerkbanken zitten vol en daaromheen staan nog allemaal mensen en iedereen loopt in en uit wanneer het hem/haar uitkomt. Ik heb ook niet het idee dat je hier heel stil moet zijn tijdens de dienst.

Afgelopen woensdag heb ik mijn laatste Spaanse les gehad. Ik heb nog drie privélessen gehad, namelijk. Twee weken geleden ben ik weer naar de school gegaan om te vragen of ik nog een paar lessen kon volgen. Een stagiaire plande mij in voor twee keer per week twee uurtjes. Dat leek me perfect! Maar, de eerste les was een beetje een ramp! De niveaus sloten totaal niet op elkaar aan. Omdat er op dat moment geen groep van mijn niveau was, heb ik privélessen genomen. Nu spreek ik vloeiend Spaans!! (Not…).

Het is nu 21.00 uur en ik zit heerlijk alleen op het dakterras met olijfjes. De avonden zijn nu zwoel en buiten hangt een heerlijke geur van de bloesems van de sinaasappelbomen. Lara is weg en vanmiddag is ook Fred weer teruggegaan naar Nederland. Iets waar niemand rouwig om is….! Wat een vervelende man was dat!

Bovenstaande schreef ik zondag 29 maart. Het is inmiddels dinsdag en 32 graden!
Ik was zojuist op weg naar een brievenbus om een kaart te posten en kwam weer ‘in’ een processie terecht, even gekeken, toen een sluiproute genomen en op de terugweg zat ik er weer middenin! Het is wat…!

Ik plaats hier ook een aantal korte filmpjes van de processies, waaronder eentje van ‘de wisseling van de wacht’. Kun je niet alle foto’s zien? Klink dan in het groene hok aan de linkerkant op ‘foto’s’ of ‘video’s’. (Van de eerste weken heb ik inmiddels een groot aantal fotom’s verwijderd).