Nog drie weken in Valencia

Ik heb fans! :-D Fans die op me wachten!!! Van een aantal mensen kreeg ik namelijk de vraag wanneer mijn volgende verslagje weer zou komen! Ha!
Nah, hier ben ik dan weer. Live vanuit Valencia!

Nog drie weekjes… En dan zit mijn verblijf in Valencia er al weer op! Maar gelukkig ga ik dan nog een kleine maand naar Sevilla, waar ik ook heel veel zin in heb!
Het is maar goed dat het nog niet zover is, want ik moet nog even wat regelen.
Een aantal maanden geleden had ik op internet al gezien dat ik goedkoop naar Sevilla kan met de trein; 40 euro ongeveer. Ik kon toen alleen nog geen plekje reserveren. Dat heb ik afgelopen week gedaan. Miranda Terpstra’s (oud schoolgenootje die in Spanje woont) ingeschakeld voor wat hulp om de voorwaarden door te lezen. En dat is maar goed ook! Het blijkt dat ik namelijk ‘maar’ 25 kilo mee mag nemen in de trein en daar zat ik op de reis hiernaartoe al ruimschoots overheen! Ik heb gevraagd of ik niet een stoel kon reserveren voor mijn immense koffer, maar dat is geen optie. Gelukkig dus nog even de tijd om te bedenken hoe ik dit op ga lossen. Waarschijnlijk wordt dat de helft van mijn bagage opsturen.

Mijn acht Spaanse lessen zitten erop. Ik weet niet precies wat, maar gek genoeg is er ergens iets misgegaan…! Ik heb sterk het vermoeden dat mijn Spaans nu, onder het niveau zit waarop ik twee jaar geleden in Sevilla eindigde….! Dat is toch raar! Nou ja, ik gooi het maar op de bezoekjes die ik de helft van de tijd heb gehad. Nederlands, Fries, Boalserters, Engels, Spaans…. Ik hou ’t even niet meer bij! Maar dat maakt helemaal niet uit, want zolang de serveersters hier zeggen, wanneer ik vraag of ik iets kan eten, dat the chicken closed is, val ik totaal niet uit de toon met mijn Bassie-en-Adriaan-Spaans!

De lente is aangebroken! Maar wat mij betreft is het volop zomer! Ik zit hier te zweten op het dakterras waar het volgens mij wel 30, 32 of misschien wel 40 graden is! Ik ben vandaag zelfs in de schaduw gaan zitten! (Nee… daar hoef je inderdaad geen medelijden mee te hebben.)
’s Ochtends en ’s avonds is het meestal nog wel koud, maar ook dat verandert de laatste dagen. We hebben zelfs al twee zwoele zomeravonden gehad deze week! Prima weertje dus! Alleen soms een beetje lastig om door te blijven werken. Momenteel ben ik een soort van programmeur, want ik maak drag & drop spelletjes met animaties voor Jeelo. Enorm leuk, maar af en toe ook zeer frustrerend! En omdat het deze week een aantal dagen supermooi weer wordt, ben ik niet te streng voor mezelf en wissel ik het werk af met bezoekjes aan het strand.

Ik moet me nu geestelijk voorbereiden op Las Fallas, hét feest van Valencia, wat 15 maart begint. Vijf dagen feest; 24 uur per dag en ik zit er middenin!!!
De straten zijn hier allemaal al versierd met grote bogen met duizenden lichtjes, straten worden afgezet, er worden heel veel biervaten bezorgd bij de kroegen en er staan al verscheidene oliebollenkramen of wat ze daar ook maar verkopen.
In de wijken van Valencia zijn ‘communities’ die hun eigen feesttent zullen hebben en hun eigen gigantisch grote kunstwerk van pur- en piepschuim (zo’n 800 stuks door heel Valencia), die op de laatste avond in de fik gaan.
In zo’n tentje mag je alleen naar binnen als je lid bent van de community of als je uitgenodigd bent. Dat laatste zit wel snor, geloof ik. Ik neem aan dat Carmen mij wel een keer meeneemt en ik ben al uitgenodigd door twee mensen (van dezelfde community) tijdens een avondje ‘Spaanse les in de kroeg’ en door een Italiaanse bakker! (Ja, leuk Italiaans bakkertje ontmoet.. Ik raakte met ‘m aan de praat toen ik bij hem een tosti haalde, waar overigens een heel vies ei op zat. Maarrr… Ik zeg altijd maar zo: Beter een leuke bakker met een vies ei dan een vieze bakker met een leuk ei! Want zo is het!)
Maar dat Fallas-gebeuren gaat dus een enorm spektakel worden met vooral veel lawaai, want Spanjaarden zijn gék op lawaai! (Gelukkig was ik er op voorbereid en heb ik oordoppen meegenomen uit Nederland.) Dat lawaai is tien dagen geleden namelijk al begonnen, toen Bas hier nog was. We zijn toen op een zaterdagavond bij een enorm grote vuurwerkshow geweest. Dat was bij een grote brug die over het park (de oude rivier) gaat. Het stond er werkelijk zwárt van de mensen, die van heinde en ver kwamen. Ik heb nog nooit zó’n vuurwerk gezien! Tien minuten lang alle kleuren van de regenboog en een enorme herrie! Echt, een strijkertje uit België is er níets bij.
Bas en ik waren trouwens, heel handig, op de fiets en moesten na afloop in de enorme mensenmeute met onze fiets door de stad verplaatsen. Geen doen! We waren blij toen we eíndelijk weer in de buurt van mijn wijk kwamen, maar ook daar was oorverdovend lawaai, want daar was een carnavalsoptocht aan de gang met allemaal praalwagens en snoeiharde muziek! Hoe harder, hoe beter, denken ze hier klaarblijkelijk.
Anyway… Ik dacht dat die vuurwerkshow dus met carnaval te maken had, maar dat was niet zo. Het is allemaal een aanloop naar Las Fallas. Sterker nog, sindsdien is hier iedere dag een vuurwerkshow van tien minuten op klaarlichte dag!
Op een deel van Plaza Ayuntamiento is de ruimte met hekken afgesloten omdat op die plek het vuurwerk iedere dag om 2 uur ’s middags wordt afgestoken. Mensen die weleens in Valencia zijn geweest kennen dat plein wel; het is dat grote centrale plein midden in de stad met die enorme fontein.
Om een uur of 1 gaat ‘iedereen’ (Carmen gaat iedere dag) naar het plein en een uurtje later staat het hele plein vol, plus een deel van alle omringende straten. Van 1 tot 2 drinken ze dan een biertje met elkaar, om 2 uur begint het enorme geknal en een helikopter cirkelt erboven. Daarna stroomt de menigte weer van het plein en uit de straten en rijden er gelijk bezemwagentjes om de boel op te ruimen en gaat het normale leventje weer verder. Dit gaat iedere dag zo, bijna drie weken lang! Mensen die nu voor een aantal dagen Valencia bezoeken en geen weet hebben van het feest, zullen zich afvragen wat er allemaal aan de hand is. Voor de rest wordt er de hele dag door namelijk ook met vuurwerk geknald, vooral ook door kinderen.
Over de kosten van al dat vuurwerk ga ik mijn hoofd maar niet breken, maar het staat wel in schril contrast met de vele bedelaars en daklozen die je hier -en zoals in elke grote stad- ziet. Ze lopen vaak door de straten met een boodschappenkarretje, die ze vullen met alles wat ze uit de containers vissen. God, wat baalde ik toen ik vanmorgen even om een boodschap wegging en ik een rode joggingbroek met witten sokken en klompjes uit de jaren 70, met daarin een paar benen van zo’n klein Spaans vrouwtje, uit een grote grijze verzamelcontainer zag bungelen en ik mijn camera niet bij me had!! Dat was absoluut de beste foto van het jaar geworden! Vanaf haar middel hing ze in die grote container en haar voeten bungelden 80 cm boven de grond! Damn… Ik baal nog steeds als een stekker!

Bas is hier dus een week geweest. Enorm gezellig en veel leuke dingen gedaan.
Het viel Bas op dat iedereen hier zo aardig en behulpzaam is en dat klopt! De mensen maken al snel een praatje met je en helpen je waar ze kunnen. Er is hier echter één lul en die woont in de bergen. Te lang verhaal, maar het kwam er op neer dat wij als enigen alleen iets mochten drinken op zijn terras, terwijl de andere mensen uitgebreid zaten te eten. We kwamen daar terecht toen we het kasteel in Xátiva bezochten. Supermooi! Een enorme burcht op een berg, waar we met de trein naartoe zijn gegaan. Wie ooit Valencia bezoekt en tijd over heeft… Gaan met die banaan! Het kost geen drol en is supermooi.
Een andere aanrader is een klein badplaatsje vlakbij Valencia; Port Saplaya. Je fietst de boulevard bij het strand af (in tegengestelde richting van de haven) en dan ga je gelijk rechts. Je fietst dan bijna parallel aan de snelweg. Dan is het nog een kilometer of twee/drie, schat ik. (Het tunneltje dat je op een gegeven moment aan je linkerhand ziet, moet je laten liggen.) De boulevard van het plaatsje is niet bijzonder, maar daarachter staan allemaal leuke, gekleurde huisjes met ‘grachten’ ertussen. Ze noemen het ook wel ‘pequeña Venecia’. Het was uitgestorven toen wij er waren, maar dat maakte het juist wel leuk! Ik denk dat het er in de zomer erg druk is.

Bas had ook een fiets gehuurd. Ideaal om in een paar dagen veel te zien!
We zijn nog naar dé rommelmarkt geweest en een avondje naar een kroeg, waar Carmen ook was met haar vage vrienden met paars en groen haar. En naar de wedstrijd Valencia – Real Madrid! En dat was echt fantastisch!! Mooi op tijd richting het stadion (een kwartiertje fietsen vanaf mijn woning) en daar een paar biertjes gedronken tussen de supporters. Wat een gezellige sfeer! Helemaal toen de bussen met de spelers aan kwamen rijden.
We zaten helemaal bovenin het stadion en toen we nog zaten te hijgen na al die trappen die we op moesten, viel het eerste doelpunt voor Valencia al! Het tweede doelpunt was er al na een minuut of tien. Het was een spannende wedstrijd en uiteindelijk won Valencia ook nog! (En ik kan zeggen dat ik Ronaldo heb zien spelen. Schijnt vet cool te zijn om dat te kunnen zeggen!)
Na de tijd liepen we nog even bij het stadion rond en zag ik op het plein van de rommelmarkt een aantal interessante televisiewagens staan. Het liefst wilde ik daar natuurlijk even in om foto’s te maken, al was het alleen al om m’n maat A. de Haan vet jaloers te maken…! Ik vroeg het aan twee mannetjes die nogal gewichtig bij de grootste wagen stonden, maar ik mocht alleen een foto van buitenaf maken. Balen met de pet op! Maar even later zag ik iets verderop een kerel met een bodywarmer staan, type Stage-master, die een shagje aan ’t draaien was. Ik deed een tweede poging en deed nu of het mijn enige wens in m’n leven was. ‘No problema!’ We mochten best even plaatsnemen in die prachtige bus met allemaal tv-schermen en honderdduizend knopjes! Yes! Dus, Bas en ik hebben beide even plaatsgenomen op de stoel, koptelefoon op en foto’s maken maar!! De man die daarbinnen bezig was met het monteren van waarschijnlijk een heel interessante samenvatting van de wedstrijd, keek niet op of om naar ons, dus we konden mooi ons gang gaan!
Daarna stonden we ook nog bij de uitgang waar de spelers van Valencia het stadion één voor één verlieten in hun vette wagens! Géén idee wie ik allemaal op de foto heb gezet, maar we stonden er met de neus bovenop! Bas ook! Da’s gewoon een wederopstanding van Joop van Tellingen!
Ja, het was een leuke belevenis om Bas een weekje over de vloer te hebben! Zeker toen ie zijn fietssleutel was verloren op het strand, wat een kilometer lang is en 130 meter breed en op het moment dat ie de fiets in moest leveren om vervolgens het vliegtuig naar huis te pakken.

Inmiddels zijn we een paar dagen verder. (Nog ruim twee weken in Valencia..!)
Het was afgelopen week prachtig mooi weer en ik ben een aantal keren naar het strand geweest.
Ook weer even naar de wekelijkse ‘bijeenkomst’ in de kroeg hier om de hoek geweest om mijn Spaans te oefenen. Natuurlijk vooral Engels gesproken met de mensen die er komen om hun Engels te oefenen en na de tijd nog even met een spanjaard (José), die ik nu drie keer heb gezien, naar een aftandse ‘snackbar’, waar echt álles plakkerig is, maar je wel kunt eten voor een euro, geweest. Die snacktent is wel van een heel aardige man, die ook schildert. Hij heeft de tent vol hangen met schilderijen van zichzelf, die als je het mij vraagt ook plakkerig zijn en ik heb er eigenlijk eentje op de korrel…! Maar het is nogal een groot ding en ik weet niet waar ik ‘m op moet hangen, dus het zal wel een zelfde verhaal als ‘de lamp uit Italië’ worden, mocht ik het kopen.

Gisteravond was het hier een drukte van jewelste in de buurt. Alle lampjes waarmee de straten zijn versierd gingen aan. Dat gebeurde straat voor straat, met muziek en er huppelden wat hofdames in klederdracht bij heen en weer.
Ook de cartoonachtige kunstwerken in de wijk zijn ‘onthuld’ en dat ziet er echt waanzinnig cool uit! Sommige moeten nog opgebouwd worden, want her en der staan nog onderdelen in plastic. Elders in de stad heb ik vandaag gezien hoe zoiets gaat. Met een man of tien en een hijskraan worden de onderdelen op elkaar gezet. Een hele klus!
Verder staan er door de hele stad inmiddels allerlei kramen met lekkernijen. Voor mijn deur staat een bierkar, een caravan met een gourmetstel en een patatkraam. Ik zie het voordeel er wel van in, na een avondje stappen.
En je gelooft het niet, maar hier in de straat werd vanmorgen zelfs gekaatst! Een traditionele sport uit Valencia, zei men. Jaja, ik weet wel beter…!
Op dit moment (zaterdagavond) ook één en al gezelligheid op straat, dus ik ga even voor een hapje en een drankje de hort op!

PS: Over de foto’s hebben we het dit keer even niet.