De derde week

Afgelopen zaterdag zijn Helina en Macoto, mijn huisgenootjes, weer vertrokken. Van Macoto (de jongen uit Japan) kreeg ik als afscheids-, slash valentijnscadeau een gebakje. Hoe lief?!! Het is vooral jammer dat Helina weg is. Ze had veel te vertellen en was super enthousiast, beweeglijk en grappig. Zondag is er een nieuwe huisgenoot gekomen, Lara uit Duitsland. Ze blijft hier zes weken en is nu al aan het aftellen, waar ik niets van snap. Ze gaat een paar uur per dag naar Spaanse les, belt drie à vier keer per dag met haar vriendje en dat zijn gesprekken van gerust een uur en kijkt films op haar kamer. Volgens mij is ze in die dagen dat ze hier nu is, één keer de stad in geweest en dat was met mij! Ik had in eerste instantie het idee dat ze totaal niet m’n type was en ik snapte de eerste avond al niet dat ze niet even de buurt was gaan verkennen. Toen heb ik haar van de week een avond mee op sleeptouw genomen, ook omdat ik dacht dat ze het misschien wel eng zou vinden om alleen over straat te gaan. Dat klopt dus ook, ze heeft een keer een nare ervaring gehad en wil ’s avonds liever niet alleen de straat op. We zijn samen naar het oude centrum geweest en hebben daar wat gedronken en eigenlijk is ze heel aardig. Voor haar studie moest ze verplicht zes weken naar het buitenland en ik begrijp dat dàt niet voor iedereen een ‘cadeautje’ is, maar ik snap werkelijk waar niet dat je er dan niet meer van probeert te maken en eigenlijk alleen maar met het thuisfront aan het bellen bent. Zonde!
Niet iedereen heeft een idee van hoe ik woon, dus om die reden wat foto’s en een uitleg. Ik verblijf in het huis van Mercedes en huur daar een slaapkamer. Mercedes is een vrouw van in de 50, haar kinderen zijn de deur uit en haar man is overleden. Via-via ben ik aan haar gekoppeld. Zij verhuurt meerdere slaapkamers en heeft contacten met een school waar Spaanse les wordt gegeven en zo komen de andere studenten (die voor een poosje naar Sevilla komen om Spaans te leren) bij haar terecht. Ik heb de kleinste slaapkamer en zou eigenlijk verhuizen naar Helina’s kamer, maar om een of andere vage reden wilde Mercedes dat opeens niet meer. Nou ja… Het is niet anders. Mercedes heeft een eigen woonkamer en een eigen vertrek met slaapkamer en douche. Ze deelt wel de keuken met ons. Samen hebben we dan nog een ‘keukenkamer’ en met de studenten deel ik de badkamer.
Al die studenten (in Mercedes’ huis) gaan dus naar dezelfde Spaanse school. Ik heb zelf iets geregeld en ga dus naar een andere school. Via Miranda, die ik nog ken van ‘Titus’ (voortgezet onderwijs) kwam ik bij Mercedes terecht. Miranda woont namelijk in Spanje en had vrienden en bekenden gevraagd naar woonruimte in Sevilla. Haar ex-collega Tony (uit Australië) woont in Sevilla en kent Mercedes. Zo ben hier dus terechtgekomen.
Nadat ik afgelopen zondag tot twee keer toe de elektriciteit heb opgeblazen (ja, laat dat soort dingen maar aan mij over), heb ik Tony ontmoet. Hij heeft me meegenomen naar een eeuwenoude kroeg, waar de hompen vlees boven de bar hangen. We hebben biertjes gedronken en ik heb allerlei heerlijke tapa’s mogen proeven. Tapa’s eten doe je doorgaans staand aan de bar. Je eet samen uit dezelfde schaaltjes. Biertje erbij… Übergezellig! Enorm leuke middag gehad, veel gelachen en daarna tipsy naar huis.
Gisteren had ik eindelijk tijd om naar de wekelijkse antiekmarkt hier om de hoek te gaan. Het was meer een vrijmarkt met erg veel rommel! Maar, omdat ik nu eenmaal gek ben op rommel, heb ik me prima vermaakt. Tot twee keer toe deden twee mannen zelfs een versierpoging! Nou, dat gebeurt je dan weer niet op de rommelmarkt van de gereformeerde kerk in Bolsward! Ik heb me in weten te houden en heb slechts één dingetje gekocht. Die dag daarvoor had ik al flink ingeslagen in een paar kledingwinkeltjes, dus nu maar even op de rem. Ik heb trouwens ook een selfiestick gekocht (stom woord trouwens. Ik heb er heel andere associaties bij!), dus nu kan ik mezelf ook eens op de foto zetten.
Gisteravond ben ik met Vida naar het InterNations Event geweest, waar zij ons voor opgegeven had. Het is een wereldwijde community waarbij je je aan kunt sluiten en het is vooral bedoeld voor expats, die elkaar, over de hele wereld, kunnen ontmoeten. We hadden beide geen idee wat we ervan moesten verwachten, maar het was gewoon een gezellige borrel met hapjes in een kroeg. Er waren zo’n zestig man en ook een aantal Sevillianen, die zelf bijvoorbeeld in het buitenland hebben gezeten en het leuk vinden om andere mensen te ontmoeten. Het was een gezellige avond en ik heb met veel mensen gesproken, o.a. met een 57-jarige man uit Australië – prima kerel – en een dame die ook schildert en me mee wil nemen naar kunstgalerieën en musea. En de klapper was Matt uit Wales! Supervrolijke vent! Hij is leraar Engels en bezoekt elke week de rommelmarkt en woont ook nog eens bij me in de buurt!
Ik heb me trouwens rot gelachen, want iedereen is hier gecharmeerd van mijn naam! Ze vinden het allemaal een prachtige naam en iemand zei dat ie tropisch klinkt! HA! En Matt zei, toen ik me voorstelde: ‘WOW! Funky name!’ Hij heeft twee jaar in Australië gewoond, had daar veel Nederlanders ontmoet, maar nooit iemand met dezelfde naam als ik! (Ha! Vind je ’t vreemd?)
Ik heb trouwens ook een hele club mensen op straat zien oefenen voor de processies tijdens de Goede Week (Semana Santa). Ze hielden een grote constructie waarop dan de heiligenbeelden komen te staan boven hun hoofd en liepen daarmee door de straat.
Met mijn Spaans gaat het zozo. Ik heb twee weken les gehad (ruim 2 uur per dag) en kan wel wat lezen, schrijven en zeggen, maar ik vind het verdomd lastig mensen te verstaan. Het schijnt ook dat de mensen in Andalusië een vreemd accent hebben en de helft van de woorden inslikken. Maar goed, het is me toch gelukt uit te leggen wat er met mijn elektrische kacheltje, die ik gemolesteerd hard, was gebeurd en deze te laten repareren voor 5 euro door een man die ik niet kon verstaan en die geen woord Engels sprak. Dus, al met al, gaat het best aardig! ☺